Sunday, April 7, 2013
"ေဆာရီး"လို႕အလြယ္မေျပာပါနဲ႕............
> > "ေဆာရီး" လို႔အလြယ္တကူ မေျပာပါနဲ႔.... > >
ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက အတူႀကီးျပင္းလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ >
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို အၿမဲအေဖာ္ေခၚၿပီး ရြာျပင္ဖက္က ေခ်ာင္းစပ္မွာ >
ငါးသြားဖမ္းေလ့ရွိတယ္။ ငါးဖမ္းျပန္တိုင္း ေကာင္ေလးရဲ႕ပလိုင္းထဲမွာ >
ငါးေတြကအျပည့္... ေကာင္မေလးမွာေတာ့ လက္ဗလာနဲ႔ ျပန္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ >
ငါးမရခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ >
မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး။ > > ညစာစားခါနီး အိမ္ေရွ႕တံခါးေခါက္သံၾကားေတာ့
ေကာင္မေလးက > တံခါးဖြင့္ၾကည့္တယ္။ တံခါးေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့
ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ေတာ့ > ႏႈတ္ခမ္းစူၿပီး လွည့္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ေကာင္ေလးက
ကပ်ာကယာေရွ႕တက္ၿပီး > "နင့္ငါးေတြ ငါဖမ္းပစ္လိုက္တာ ေဆာရီးေနာ္. ေရာ့
ဒါနင့္အတြက္" လို႔ > ေတာင္းပန္ၿပီး ငါးေတြထည့္ထားတဲ့ ဖန္ငါးကန္ေလးကို
လွမ္းေပးတယ္။ > စူေနတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးေျပေလ်ာ့သြားၿပီး
အၿပံဳးပန္းတစ္ပြင့္ > ဖူးပြင့္လာခဲ့တယ္။ ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ကေလးဘဝကို
အဲဒီလို အျပစ္ကင္းကင္း > သူတို႔ျဖတ္သန္းရင္း တေျဖးေျဖး
ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတယ္။ > > အဲဒီ "ေဆာရီး" က
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါ > တယ္။ > > ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို
အၿမဲစေနာက္တတ္တယ္။ ေကာင္မေလးငိုတဲ့အထိ > သူအစသန္ခဲ့သလို
ေကာင္မေလးရယ္တဲ့အထိ သူေခ်ာ့တတ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးက >
ေကာင္မေလးရဲ႕စက္ဘီးကို အၿမဲေလခိုးေလွ်ာ့ၿပီး တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေနတတ္တယ္။
> ေျခမကိုင္၊ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း >
သူ႔ဆီဆက္လာမယ့္ ေကာင္မေလးရဲ႕ဖုန္းကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ >
ေကာင္မေလးဆီက ေလခိုးေလွ်ာ့တဲ့သူခိုးကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံေတြ >
နားေထာင္ၿပီး သူသေဘာက်ေနတတ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကာင္မေလးရဲ႕ >
အဲဒီလိုအျပဳအမႈကို သူအရမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့တယ္။ > > ေခ်ာင္းၾကည့္ရာကေန
ေကာင္ေလးထြက္လာၿပီး အေဝးကအခုမွ ေရာက္လာဟန္နဲ႔ > ေလမရွိတဲ့စက္ဘီးကို
ကူတြန္းေပးတတ္တယ္။ ေဘးက ပြစိပြစိေရရြတ္ေနတဲ့ > ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး
သူခိုးရယ္ေနတတ္တယ္။ ၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ > "ေဆာရီး....
ငါမွားသြားတယ္" လို႔ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ က်ိန္ဆဲေနတဲ့ >
ေကာင္မေလးႏႈတ္ခမ္းေတြ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒီလိုမလုပ္ဖို႔
> ေကာင္ေလးကို ဆံုးမတတ္တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္မွာ ေကာင္ေလးက
> ေခါင္းငံု႔လို႔..... ေန႔ရက္ေတြကို ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ >
သူတို႔အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။ > > အဲဒီ "ေဆာရီး" က
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။ > > ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့
ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ကိုယ္စီအလုပ္ဝင္ၾကတယ္။ > ေကာင္ေလးကအလုပ္မ်ားၿပီး
နားရက္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးက > သူ႔ကိုဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး
ေကာင္ေလးကို အျပစ္တင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ > ပထမဆံုးအႀကိမ္
သူတို႔ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးငိုေတာ့ ေကာင္ေလးက "ဒါ >
ငါ့အလုပ္အတြက္" လို႔ ေျဖရွင္းတယ္။ > > ဒီလိုေသြးေအးစစ္ပဲြက
ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက > မေနႏိုင္ပါဘူး။
ေကာင္ေလးကို ျပန္ေခၚၿပီး စစ္ေျပၿငိမ္းေၾကာင္း > လက္နက္ခ်တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ေခၚလိုက္ > လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း ေကာင္မေလးဘက္ကစၿပီး ေျပၿငိမ္းတာခ်ည္းပဲ။ > >
အဲဒီႏွစ္က ေကာင္မေလးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ >
ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ေပးမယ္လို႔ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ဂတိေပးတယ္။ ေမြးေန႔မွာ
> ေကာင္ေလးအလာကို ေကာင္မေလးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ၊ >
မိုးလင္းတဲ့အထိ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ မနက္ႏိုးလာတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ
> မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းရာေတြ စြန္းထင္းလို႔.... ေကာင္ေလးေရာက္လာေတာ့ >
ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း "ေဆာရီးေနာ္... နင့္ကို >
ငါလက္ထပ္ပါရေစ" ဆိုၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္းထုတ္ေပးတယ္။ > > အဲဒီ
"ေဆာရီး" က တစ္ဘဝစာကို တာဝန္ယူရဲတဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။ > > မဂၤလာေဆာင္
အတူေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္အကိုင္ေတြ >
ပိုတိုးတက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးအတြက္ >
ေန႔တိုင္းခ်က္ျပဳတ္၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္နဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ >
အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ေစ်းသြားတိုင္း >
ငါးေလးေတြဝယ္လာၿပီး ကန္ေလးထဲမွာ ေမြးထားတတ္တယ္။ "ဘာေၾကာင့္လဲ" လို႔ >
ေကာင္ေလးေမးခဲ့ရင္ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ သူၿပံဳးေနခဲ့တတ္တယ္။ > > တေျဖးေျဖး
ေကာင္ေလးအိမ္ျပန္ေနာက္က်လာတယ္။ ျပန္လာတိုင္းလည္း >
ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္ေလးကိုယ္မွာ ကပ္ၿငိလာတတ္တယ္။ ဒါကို >
ေကာင္မေလး မေမးခင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေကာင္ေလးေျဖရွင္းတတ္တယ္။ >
အဲဒီကစ ေကာင္မေလး စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အရင္ကလိုလည္း မသြက္လက္ေတာ့ဘူး။
> ဘယ္မွလည္း သိပ္မသြားေတာ့ဘဲ မရႊင္မပ်နဲ႔ အိမ္ထဲမွာပဲ
ေအာင္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ > ခံစားခ်က္မ်ားတဲ့ ကိုရီးယားကားေတြၾကည့္ၿပီး
ေကာင္မေလးငိုေနတတ္တယ္။ > > ေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးေနာက္က်ျပန္လာတိုင္း
သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ > ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးပဲ ရတတ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးဘာမွ
မေမးခဲ့ပါဘူး။ > ဒါကိုေကာင္ေလးက မလံုသလိုနဲ႔ "ေဆာရီး... ဒီေန႔ အလုပ္မွာ
> စားပဲြေသာက္ပဲြရွိျပန္တယ္" လို႔ ေျပာတတ္တယ္။ > > အဲဒီ "ေဆာရီး" က
လိမ္ညာျခင္းအစရဲ႕ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။ > > တေျဖးေျဖး
အလုပ္အေၾကာင္းျပၿပီး ေကာင္ေလး အိမ္မျပန္လာခဲ့ေတာ့ဘူး။ >
အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေလ၊ ေဘးက ေျမႇာက္ပင့္တဲ့လူမ်ားေလနဲ႔ >
ေကာင္ေလးရဲ႕ေန႔ရက္ေတြက ေျမႇာက္ပင့္သံေတြၾကားထဲမွာ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔
> ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အိမ္ထဲအိမ္ျပင္ေတာင္ အထြက္နည္းခဲ့တယ္။
> ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ၿပီးေနခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက >
ေကာင္ေလးနဲ႔ေျပာမကုန္ႏိုင္တဲ့ တီတီတာတာစကားေလးေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ >
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးက တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့လို႔ အထီးက်န္ေနခဲ့ရတယ္။
> > ေကာင္ေလးကို "ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမလဲ?" လို႔ ေမးတိုင္း ေကာင္ေလးက
> အစာသီးနင္သြားတဲ့အသံနဲ႔ "ေဆာရီး... ငါအလုပ္မ်ားေနတယ္" လို႔ >
ျပန္ေျဖတတ္တယ္။ ဖုန္းခြက္ကို မသာမယာခ်ရင္း ေကာင္မေလး >
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဘယ္အခ်ိန္ >
အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာကို သူမေမးခဲ့ေတာ့ဘူး။ > > အဲဒီ "ေဆာရီး"က
ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေျပာတဲ့ ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။ > > ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိမ်ဳိး
ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုယ္သူ အလွစျပင္ခဲ့တယ္။ > ေကာင္ေလးအိမ္မျပန္တာဟာ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ > သူ႔ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး အလွေတြ
သူစျပင္ခဲ့တယ္။ > ကိုယ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
လုပ္ေဆာင္မွရႏိုင္မယ္၊ > တြန္႔ဆုတ္ေနလို႔ မျဖစ္မွန္း သူသိခဲ့တယ္။ >
> အဲဒီေန႔က ေကာင္မေလးအလွေတြျပင္ၿပီး ေကာင္ေလးဆီကို သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ
> ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္ဆီ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူသြားခဲ့တာျဖစ္သလို >
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လဲဟုတ္ခဲ့တယ္။ ဓာတ္ေလွကားခလုတ္ကို ႏွိပ္ၿပီး >
ေကာင္ေလးအၿမဲေျပာတဲ့ "အလုပ္မ်ားတယ္" ဆိုတဲ့ေနရာကို သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ >
ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ထားတဲ့ ကုမၸဏီေထာင့္တိုင္းကို သူလိုက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ >
ေနရာတိုင္းက လွပလို႔ေနတယ္။ ဝရန္တာကိုျဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ရံုးခန္းဆီ >
သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရံုးခန္းတံခါးကို သူသာသာေလး တြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တ့ဲ >
တခဏ သူအံ့ၾသမင္သက္သြားမိတယ္။ > > သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ ေတြ႔ရတဲ့သူက
သူ႔ခင္ပြန္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး... > သူ႔စက္ဘီးကို ေလအၿမဲခိုးေလ်ာ့တဲ့
ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ေကာင္ေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး... > ငါးေတြဖမ္းၿပီး
ကန္ထဲထည့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး.... > >
တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အၾကည္ဆိုက္ေနတဲ့ ေယာက္်ား၊ ေသြးသားေတြ >
ဆာေလာင္ေနတဲ့ အရိုင္းတိရစာၦန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ > > ေကာင္မေလးကိုေတြ႔ေတာ့
ေကာင္ေလးက ကပ်ာကယာ ေျဖရွင္းဖို႔လုပ္တယ္။ ေနရာကေန > ေကာင္မေလး
ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ေကာင္ေလးအေျပးလိုက္တယ္။ > အဲဒီညက
မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာသြန္းလို႔......... > >
ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြကို ေကာင္မေလး ဂရုမစိုက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ "ေဆာရီးပဲ....
> နင့္ကိုပဲ ငါခ်စ္ပါတယ္ကြာ... နင့္ကိုပဲ ငါတကယ္ခ်စ္တာပါ" တဲ့။ >
ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြ မိုးသံနဲ႔အတူ ေရာေထြးလို႔ ေကာင္မေလးမၾကားခဲ့ပါဘူး။
> > အဲဒီ "ေဆာရီး" က လူကိုထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ေဆာရီး ျဖစ္ပါတယ္။ >
> ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးရွာမေတြ႔ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေကာင္မေလးေပ်ာက္ေနခဲ့တယ္။
> ေကာင္မေလးမရွိေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ကမာၻက ေမွာင္မည္းလို႔... >
အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။ ေန႔ရက္ေတြကို အရက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။
> ေကာင္မေလးကို လိုက္ရွာခ်င္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ ေကာင္မေလးကို >
ဘယ္သြားရွာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက >
သူပဲရွိခဲ့တာမို႔ ဖုန္းအလာကို ေစာင့္ေနဖို႔ပဲ ေကာင္ေလးတတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ >
ေကာင္မေလးရဲ႕ ဖုန္းေတြလြတ္သြားမွာစိုးလို႔ ဖုန္းကို (၂၄)နာရီလံုး >
ဖြင့္ၿပီးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ > > ေကာင္ေလးရဲ႕ ဒီလိုေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းက
ႏွစ္ဝက္အထိၾကာသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ > စာတိုက္ကေန ဗူးေလးတစ္လံုး
ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ ေခ်ာင္းငါးေလးေတြရဲ႕ >
နမူနာရုပ္ၾကြေလးေတြပါတယ္။ ငါးတခ်ဳိ႕က သစ္ရြက္ေလးေဘးမွာ၊ တခ်ဳိ႕က >
ျမက္ေတြၾကားထဲမွာ ပံုစံအမ်ဳိးအမ်ဳိးနဲ႔ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ >
စာတစ္ေစာင္လည္းပါၿပီး စာထဲမွာ ဒီလိုေရးထားပါတယ္။ > >
"နင့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး။ ငါေပ်ာ့ညံ့လြန္းလို႔ျဖစ္မယ္ >
ဒါမွမဟုတ္ နင့္ကိုငါ လံုးဝမေတြ႔ခ်င္လို႔လည္းျဖစ္မယ္။ ငါ ေနေကာင္းတယ္။ >
နင့္ကိုခဲြၿပီး ဘယ္လိုရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာကို ငါသိခဲ့တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ >
ဂရုစိုက္ေကြၽးေမြးႏိုင္ခဲ့တယ္။ နင့္အျပန္ကို ငါေန႔တိုင္း >
ေစာင့္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဟင္းေတြ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ၿပီး ေအးစက္သြားတဲ့အထိ >
ငါေစာင့္စရာ မလိုခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဖုန္းလည္း ငါမသံုးေတာ့ဘူး။ နင့္အတြက္နဲ႔ >
(၂၄)နာရီလံုး ဖုန္းကို ငါဖြင့္ထားစရာလဲ မလိုေတာ့ဘူး။ > > ငါ့ကိုယ္ငါ
ဘယ္လိုၾကင္နာရမယ္ဆိုတာကို ငါနားလည္သြားၿပီ။ > လွပတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို
ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတာကို ငါသိသြားၿပီ။ နင့္ကို >
ဘယ္လိုခ်စ္ရမယ္ဆိုတာကို ငါေမ့လိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ >
ငါ့အခ်စ္ေတြကို အနာတရျဖစ္ေအာင္ နင္ေဆာ့ကစားခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ >
ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို ငါးကန္ေအာက္မွာ ငါဖိထားခဲ့တယ္။ နင္လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္
> ဒီလိပ္စာအတိုင္း ငါ့ကိုပို႔ေပးခဲ့ပါ။ ေဆာရီးပဲ.... ငါစိတ္ေတြ >
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားခ့ဲပါၿပီ" > > လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္မေလးကို
ေကာင္ေလးသြားရွာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာ > ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔
ေကာင္မေလးဆီက ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြယူၿပီး > ေကာင္မေလးမရွိရင္ သူ႔ဘဝ
မရွင္သန္ရဲတဲ့အေၾကာင္းေျပာဖို႔ > ေကာင္ေလးလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူက > ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
ေကာင္ေလးဆီက စာေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ > သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္သြားပါတယ္လို႔
ေကာင္မေလးအေဖက > စိတ္မေကာင္းစြာေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးအသိေတြ
ခ်ာခ်ာလည္ကုန္တယ္။ ေနာင္တေတြက > တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ သူ႔တစ္သက္စာေတာင္
ထမ္းပိုးလို႔ မႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ > > တခ်ဳိ႕ "ေဆာရီး" က အဲဒီလိုနည္းနဲ႔
အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။ > > ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ကို တစ္သက္တာ
တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ > လူတိုင္းႀကံဳၾကရမွာပဲ။ အဲဒီလို
ကိုယ့္ကိုယ္တန္ဖိုးထားသူကို > ျမတ္ႏိုးတတ္ပါေစ။ "ေဆာရီး"ဆိုတဲ့
ေတာင္းပန္မႈတိုင္းက > "ကိစၥမရွိပါဘူး"ဆိုတဲ့စကားနဲ႔
လဲလွယ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ > ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကို မျမင္ႏိုင္တဲ့
အနာတရနဲ႔ဒဏ္ရာေတြ မေပးမိပါေစနဲ႔။ ဒါဟာ > ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးကို
ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။ > > ဒီပံုျပင္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့ရင္
သူငယ္ခ်င္းေတြကို မွ်ေဝေပးပါ။ > "အခ်စ္"ဆိုတာကို ခံစားေစၿပီး
"ေဆာရီး"ကို အလြယ္တကူ မေျပာမိဖို႔ > သူတို႔နားလည္တတ္ပါေစ......
Subscribe to:
Posts (Atom)